dinsdag 18 februari 2020

Ik loop wel

Van de week bij mijn rondje hardlopen, ik was al bij de vijver, stoof er vlak voor mij een groep eenden op. De plotselinge beweging en oplichtende kleuren van de vogels wekten mijn verraste verwondering. Hun spontane driedimensionale choreografie, waarmee ze sierlijk en daadkrachtig het luchtruim kozen, gaven mij het verlangen met hen op te stijgen en de grond ver achter mij te laten.




Ik loop wel


 
Het scheelde weinig of ik had mijn armen gespreid en hen nageroepen wacht op mij, ik kom ook mee.  Maar toen ik zag dat ze dertig meter verderop en masse in het ijzig koude water van de vijver met veel gespetter neerplonsden, was het snel klaar met de poëzie.


Ik loop wel.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten