“Weg met die post-its!”

Vandaag eindelijk eens mijn post-its opgeschoond. Vooral die aantekeningen die niet direct om actie vragen, voorlopig genoteerde nieuwe wachtwoorden en gebruikersnamen van een nieuwe site of haastig opgekrabbelde telefoonnummers zonder naam erbij dreigden mijn bureau langzaam te overwoekeren.

Ik leek Ramses Shaffy wel in Pastorale. Maar waar hij omcirkeld werd door Liesbeth List, zat ik in een ring van traag rondwentelende en aandacht afleidende plakpapiertjes. 

Alles direct maar weggooien leek me toch niet verstandig. Ik wist, er is een aantal onmisbare notities en ideeën waar ik wel scherp op moest blijven. Ik bedoel, ze zeggen wel dat creatieve mensen rommelig zijn, maar je wilt niet dat je ondersneeuwt of kansen mist. En wees eerlijk, een verdwenen wachtwoord kan hier of daar nog knap lastig worden. 

Bijkomend voordeel was dat ik die, vaak minder urgente, maar wel nuttige, gele reminders nu eindelijk eens ging uitvoeren. Met diverse, eigenlijk wel te verwachten leuke reacties. Veel mensen hadden het zelf ook druk gehad. Er was geen enkele inhoudelijke reden voor hun radiostilte. Ze reageerden aangenaam verrast en we konden weer eens bijpraten, lees netwerken. 

Dus daarom, weg met je gele briefjes! Het ruimt lekker op en geeft overzicht op je bureau. Nu nog de laden van mijn archiefkast. Op naar nieuwe avonturen!