dinsdag 9 april 2019

Eindelijk Excuus


Ik zal het maar toegeven. Ik zat ooit in een bandje. Dat was begin jaren tachtig. De schokgolf van de punk was net voorbij en het was de tijd van de new wave en de reggae.  Onze drummer Seef, bassist Cees en saxofoniste Elsie hadden talent, de gitaristen Cor en ik vooral moed en de E barré greep. Daar kun je heel veel akkoorden mee spelen. We hadden zelfs een handvol eigen songs en traden af en toe op. Op scholen en in buurthuizen. Op een van deze optredens speelden we het nummer Got the Time van Joe Jackson van zijn beroemde Elpee Look Sharp. Rechttoe, recht aan en vooral snel.

Uit de rails

We zaten er lekker in, maar ergens onderweg liep er iets uit de rails. Behoorlijk uit de rails. Het toch al vlotte tempo ging omhoog. En nog hoger en hoger. Op zich een sportief succes, maar voor mij als zanger werd het steeds moeilijker de tekst goed in de microfoon te slingeren. Al snel zat ik op het tempo van een veilingmeester die de laatste trein moet halen en het zweet brak alle bandleden uit. Gelukkig had Joe niet al te lang aan het nummer zitten schrijven en had hij het na 2 minuut 55 af. Wij klokten het nummer in paniek al na ongeveer twee minuut 20. 

Links Joe Jackson, midden Graham Maby en rechts drummer Doug Yowell

Fast forward

Fast forward april 2019. Locatie Paradiso. Op het podium staat, ja wel, Joe Jackson met zijn band. Zijn bassist, Graham Maby uit de Look Sharp tijd was er nog steeds bij. Veel bekende nummers, veel nieuwer werk en een prima sfeertje en dus riep het publiek hen terug. Waar iedereen verheugd  Stepping out begroette, waren mijn medegitarist uit vroeger tijden Cor en ik verrast door hun, je raadt het, opvoering van Got the Time. Grote grijns. Voor even weer stiekem muzikant. Ons moment van herkenning ging terecht verloren in de strakke uitvoering door echte musici.
 

Definitely Maby

Na afloop zijn we beneden nog even iets wezen drinken met de vriendengroep en hebben hen verteld van het Got the Time momentje. Tot een van hen, Bianca, naar links wees. Daar stond Graham Maby, de beroemde bassist van Joe Jackson met een paar mensen te praten. Zij stond op en zei: “Oh, wat leuk. Wil je met hem op de foto, kun je gelijk vertellen van jullie bandje en dat jullie dat nummer ook speelden.” Zij liep al naar hem toe. Wij konden niets dan maar volgen.
  

Sorry man

De foto was geen probleem en we raakten zelfs even aan de praat. Een vriendelijke en geïnteresseerde vent. Niks geen popster cliché. Hij hield van the Dutch audience en de sfeervolle poptempel die Paradiso is. De klik met het publiek is elke keer weer geweldig om mee te maken, vertelde hij. Hij moest glimlachen toen we hem vertelden dat en hoe we Got the time gespeeld hadden. Eindelijk excuus kunnen maken voor onze 2.20 versie. “Hey Joe, sorry man.”  



Links oud gitarist Cor, midden Graham Maby, (De Beroemde bassist), rechts ‘gesjeesde veilingmeester’ Haks.