Dit was wel het laatste wat
ik van Eva verwachtte. Ik vroeg haar hoe ik morgen vanuit Oss tijdig met de
trein naar mijn workshop in Amsterdam kon komen. Ging ze vragen om mijn naam en
mijn adres, mijn e-mail en mijn telefoonnummer. Alsof ze verkering wilde.
Eerder had ik mijn vraag voorgelegd aan de NS Reisplanner. Maar die had zijn
vingers niet gebrand aan duidelijkheid over mogelijke vertragingen rond de
bouwput van Station Den Bosch. Dus nam ik Eva in de arm, want ik wilde vooral
niets missen van mijn workshop over bloggen.
Moeilijk, moeilijk, moeilijk
Kon zij mij dan vertellen of
ik vroeger zou moeten opstaan of een andere route kiezen? Maar Eva draaide er
al net zo om heen als haar baas. Het loket was gesloten, alles was moeilijk,
moeilijk, moeilijk, maar morgen kon ik wellicht wel antwoord krijgen. Wilde ik
misschien in de tussentijd mijn naam en adres met haar delen?
Verkering
Nou, ik dacht het niet, Eva!
Ik wil reisinformatie, geen verkering. Hoe tactvol of onbeschoft ik mijn vraag
ook formuleerde, Eva ging gewoon door met om mijn naam en adres te vragen, keer op
keer. Niet slim, liet ik mij verleiden om met haar in discussie te gaan, al kon
ik dat als man nooit winnen. Laat staan dat ik antwoord op mijn vraag zou krijgen.
Ruzie
Want Elektronische Eva was
zo’n virtuele informatiedame. Daar krijg ik altijd ruzie mee. Die vertellen je
niks, maar willen wel alles van je weten. Waarom blijven bedrijven toch denken
dat die digitale dames nuttig zijn in het contact onderhouden met hun klanten?
Geef ons een echte dame! Of heer, dat maakt in dit verband niet uit. Maar
iemand die echt luistert en begrijpt wat ik wil weten. En daar dan ook een echt
antwoord op geeft. Zonder mij van het kastje naar de muur en retour (2de
klas) te sturen?
Op tijd
Uiteindelijk heb ik het
verstandigste gedaan wat je als treinreiziger kunt doen. Een trein eerder nemen
en maar zien. En ja hoor, ik was op tijd in Amsterdam. En Eva? Die wacht nog op
verkering.
Twitter:@HaksWalburgh
Heel herkenbaar!!!!
BeantwoordenVerwijderenIk had al het idee dat ik niet de enige ben, die hier mee te kampen heeft.
BeantwoordenVerwijderen