Ik zal het maar toegeven. Ik zat ooit in een bandje. Dat
was begin jaren tachtig. De schokgolf van de punk was net voorbij en het was de
tijd van de new wave en de reggae. Onze
drummer Seef, bassist Cees en saxofoniste Elsie hadden talent, de gitaristen
Cor en ik vooral moed en de E barré greep. Daar kun je heel veel akkoorden mee
spelen. We hadden zelfs een handvol eigen songs en traden af en toe op. Op
scholen en in buurthuizen. Op een van deze optredens speelden we het nummer Got
the Time van Joe Jackson van zijn beroemde Elpee Look Sharp. Rechttoe, recht aan
en vooral snel.
Uit de rails
We zaten er lekker in, maar ergens onderweg liep er iets
uit de rails. Behoorlijk uit de rails. Het toch al vlotte tempo ging omhoog. En
nog hoger en hoger. Op zich een sportief succes, maar voor mij als zanger werd
het steeds moeilijker de tekst goed in de microfoon te slingeren. Al snel zat ik
op het tempo van een veilingmeester die de laatste trein moet halen en het
zweet brak alle bandleden uit. Gelukkig had Joe niet al te lang aan het nummer
zitten schrijven en had hij het na 2 minuut 55 af. Wij klokten het nummer in
paniek al na ongeveer twee minuut 20.
 |
Links Joe Jackson, midden Graham Maby en rechts drummer
Doug Yowell
|
Fast forward
Fast forward april 2019. Locatie Paradiso. Op het podium
staat, ja wel, Joe Jackson met zijn band. Zijn bassist, Graham Maby uit de Look
Sharp tijd was er nog steeds bij. Veel bekende nummers, veel nieuwer werk en
een prima sfeertje en dus riep het publiek hen terug. Waar iedereen
verheugd Stepping out begroette, waren
mijn medegitarist uit vroeger tijden Cor en ik verrast door hun, je raadt het,
opvoering van Got the Time. Grote grijns. Voor even weer stiekem muzikant. Ons
moment van herkenning ging terecht verloren in de strakke uitvoering door echte
musici.
Definitely Maby
Na afloop zijn we beneden nog even iets wezen drinken met
de vriendengroep en hebben hen verteld van het Got the Time momentje. Tot een
van hen, Bianca, naar links wees. Daar stond Graham Maby, de beroemde bassist
van Joe Jackson met een paar mensen te praten. Zij stond op en zei: “Oh, wat
leuk. Wil je met hem op de foto, kun je gelijk vertellen van jullie bandje en
dat jullie dat nummer ook speelden.” Zij liep al naar hem toe. Wij konden niets
dan maar volgen.
Sorry man
De foto was geen probleem en we raakten zelfs even aan de
praat. Een vriendelijke en geïnteresseerde vent. Niks geen popster cliché. Hij
hield van the Dutch audience en de
sfeervolle poptempel die Paradiso is. De klik met het publiek is elke keer weer
geweldig om mee te maken, vertelde hij. Hij moest glimlachen toen we hem
vertelden dat en hoe we Got the time gespeeld hadden. Eindelijk excuus kunnen
maken voor onze 2.20 versie. “Hey Joe, sorry
man.”
 |
| Links oud gitarist Cor, midden Graham Maby, (De Beroemde bassist), rechts ‘gesjeesde veilingmeester’ Haks. |
